چرا بعد از فتح خرمشهر جنگ را ادامه دادیم ؟

هنوز هم هستند افرادی که فقط میخواهند چیزی گفته باشند هرزگاهی شبهه ای بیان می کنند که چرا ما بعد  از فتح خرمشهر جنگ را ادامه دادیم و این دلیل بر این مدعاست که ایران کشور جنگ طلبی است ؟؟؟

واما


پاسخ :

 خدمت شما سروران عزیز که در پاسخ به این شبهه باید عرض کرد بعد از باز پس گیری خرمشهر در عملیات بیت المقدس و ازادسازی مناطق اشغالی در 3 خرداد سال 61 ما هیچ پیام صلحی دریافت نکردیم که بخواهیم آنرا رد کرده باشیم فقط پیام اتش بس به ما داده شد که این هم یک پیامی بود با سه بُعد :

-اول اینکه این یک آتش بس سوری بود چون از طریق سلاح انفرادی امکان نفوذ وجود داشت هنوز 

-دوم اینکه این صرفا اتش بسی بود برای تجدید قوای صدام که نیروهایش بعد از شکست حصر خرمشهر به شدت تضعیف روحیه شده بودند و بعد از این مدت اتش بس امکان حمله وجود داشت و دلیل بر این مدعا هم اینست که اتش بس واقعی زمانی هست که متوازن باشد یعنی هر دو طرف جنگ یا در قله باشند یا در دامنه و در زمانیکه یکی از طرفین در قله است و یکی در دامنه این اتش بس صرفا به نفع کسی هست که در قله باشد.
سوم-اینکه نوع آتش بس طوری نبود که مقصر مشخص شود و غرامت و خسارت جنگ به طرف بی تقصیر
و لذا حتی بدون در نظر گرفتن آتش بس از مناطق استراتژی ما مثل ارتفاعات قصر شیرین و شهرهای سومار و مهران و از همه مهمتر نفت شهر که بسیار چاه های نفت عمیقی دارد هنوز دست عراقی ها بود که در صورت ادامه ندادن جنگ در موقعیت آنها باقی می ماند و همین کسانی که این شبهه را مطرح میکنند شاکی این موضوع می شدند که چرا سردمداران اون موقع مملکت شهر هارا پس نگرفتند و همون حرفی را می زدنند که الان پشت سر شاهان بی کفایت قاجار زده میشود.
و اما مطلب مهم تر از همه اینه که طبق نظر سنجی مرکز پژوهش های نخست وزیری در سال60 حدود هفتاد درصد مردم موافق ادامه جنگ بودند و این رضایت مردم اون زمان مهمه نه عدم رضایت مردم الان که امار جزیی آن در زیر میاید

در پاسخ به این پرسش که جنگ را تا کجا ادامه باید داد، خروج عراق از خاک ایران با 30.7 درصد و سقوط صدام با 28.5 درصد، بیشترین آرا را کسب کرده است. دیگر گزینه‌ها همچون گرفتن خسارت 12.4 درصد و صلح تنها 2 درصد را به خود اختصاص داده‌اند. در حالی که پاسخ نمی‌دانم، 4 درصد بوده است.
در پاسخ به این پرسش که اگر عراق شرایط ما را نپذیرد، آیا صلاح می‌دانید وارد خاک عراق شویم، بر حسب جنسیت پاسخ مثبت، 70.1 درصد، پاسخ منفی 15.1 درصد و نمی‌دانم 9.2 درصد و بر حسب سن، پاسخ مثبت 76.9، پاسخ منفی 7.7 و نمی‌دانم15.4 درصد است. 
درصد پاسخ‌ها به تناسب مناطق بیستگانه تهران متفاوت است. چنانکه پاسخ کسانی که یکی از بستگان آنها در جبهه بوده است، در مورد ورود به خاک عراق، 3/58 درصد مثبت و 20 درصد منفی و 20 درصد نمی‌دانم می‌باشد."
این نظرسنجی، فارغ از اینکه تا چه میزان می‌تواند از نظر علمی اعتبار داشته باشد، بیانگر بخشی از واقعیت اجتماعی و افکار عمومی نسبت به مسئله جنگ و تصمیم‌گیری در مورد پایان یا ادامه آن و در میان اقشار مختلف با موقعیت‌ها و شرایط متفاوت است که با میانگین 70 درصد با آنچه پس از فتح خرمشهر واقع شد، موافقت خود را بر ادامه جنگ اعلام کرده‌اند.